Γιατί η Ινδία "ερωτεύτηκε" το ποδόσφαιρο. Ο Κατσουράνης στο Μπόλιγουντ

Εικόνες από το μέλλον (;). Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ινδίας έχει φτάσει μέχρι τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2026 και αντιμετωπίζει την εθνική ομάδα της Αγγλίας. Στο 80ο λεπτό το σκορ είναι 1-1 και οι Ινδοί πιέζουν για να πετύχουν το γκολ που θα τους στείλει στον μεγάλο τελικό του Μουντιάλ για

πρώτη φορά στην ιστορία τους, αφήνοντας "έξω" τη χώρα που κάποτε ήταν το "αφεντικό" τους. Τον καιρό δηλαδή που η Ινδία ήταν ακόμα αποικία της Μεγάλης Βρετανίας.

Φουτουριστικό σενάριο για κινηματογραφική ταινία; Ίσως. Ίσως και πάλι όχι. Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα και στα σημερινά δεδομένα, εκείνο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει ρίχνοντας μια ματιά στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ινδίας, είναι πως τα πράγματα έχουν αρχίσει αργά και σταθερά να αλλάζουν, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Το κρίκετ εξακολουθεί να είναι το εθνικό άθλημα στη χώρα, κάτι που ισχύει και για το Πακιστάν. Δεδομένο που έμεινε σαν "κατάλοιπο" από τα χρόνια της κυριαρχίας των Βρετανών.
Πριν λίγες ημέρες όμως, ο πρόεδρος της Fifa, Sepp Blatter, δήλωσε πως η Ινδία είναι ο "κοιμώμενος γίγαντας" του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Έχει άραγε λογική η δήλωση του;
Ακόμα και σήμερα, τα περισσότερα παιδιά της χώρας των ιερών αγελάδων, αγνοούν τον Μέσι, τον Ρονάλντο, τη Μάντσεστερ και την Μπαρτσελόνα. Ή ακόμα κι αν γνωρίζουν τα παραπάνω, δεν ασχολούνται και πολύ μαζί τους.

Λέγοντας τα παραπάνω ο Blatter, είχε σαφέστατα στο μυαλό του ένα πράγμα. Την οικονομική διάσταση της ανάπτυξης του αθλήματος στην Ινδία. Αν το "όπιο του λαού" γίνει δημοφιλές στην Ινδία, τότε θα κερδίσει κοινό 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτή τη στιγμή, μόλις 80 (!) εκατομμύρια Ινδοί ανά έτος, ασχολούνται κατά μέσο όρο με το ποδόσφαιρο παρακολουθώντας αγώνες στο τηλεοπτικό τους δίκτυο.

Ξυπόλητοι πρίγκιπες
Η εθνική ποδοσφαίρου της χώρας είναι 156η στην κατάταξη της Fifa. Στην ίδια θέση βρίσκουμε και το Liechtenstein των 36.000 ανθρώπων.

Από το 1950 μέχρι σήμερα, η Ινδία δεν έχει περάσει ποτέ σε τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τι έγινε το 1950; Η ομάδα προκρίθηκε μεν, αλλά αρνήθηκε να παίξει γιατί θα ήταν οι παίκτες υποχρεωμένοι να φορούν ποδοσφαιρικά παπούτσια. Κάτι που αρνήθηκαν και έτσι δεν συμμετείχαν στο Μουντιάλ ποτέ.

Παλαιότερα μάλιστα οι Ινδοί αρνούνταν να λάβουν μέρος και στους προκριματικούς αγώνες. Εν έτει 2014, ούτε ένας διεθνής της ομάδας τους δεν αγωνίζεται σε club εκτός Ινδίας, στην Ευρώπη, στην Αραβία ή στις ΗΠΑ.

Η I-League, η "μεγάλη" κατηγορία της Ινδίας δημιουργήθηκε μόλις του 2007 και φυσικά, δεν έχει καμία σχέση με τη βρετανική Premier League.
Αποτελείται από δέκα ομάδες, έχει κανονικά σύστημα υποβιβασμού και δίνει εισιτήριο για τις πανασιατικές συλλογικές διοργανώσεις.

Το ποδόσφαιρο ακόμα δεν γνωρίζει την ανάπτυξη που γνώρισε πριν λίγα χρόνια σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα.

Το παράδειγμα της Pune FC και ο Κώστας Κατσουράνης

Ποιος μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία και να εμφυσήσει το ποδόσφαιρο σε αυτή τη σχεδόν "παρθένα" αγορά; Μα φυσικά, οι ξένοι. Και ανάμεσα τους, και ο Κώστας Κατσουράνης.
Φέτος δημιουργήθηκε και το "σύντομο" Indian Super League καθαρά για λόγους διαφήμισης. Συμμετέχουν 8 ομάδες  και δεν υπάρχουν υποβιβασμοί, μιας και δεν υπάρχει δεύτερη κατηγορία. Εκεί θα παίξουν και οι μεγάλοι αστέρες.

Ο Κώστας Κατσουράνης έκανε το deal με την Pune όπου θα έχει συμπαίκτες τους Αντριάν Μούτου και Νταβίντ Τρεζεγκέ, όπως και τον Βραζιλιάνο, Άντερσον, με τον οποίο αναμένεται να συνθέσουν το δίδυμο στο κέντρο.

"Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε στις τάξεις μας τον Κώστα και θα θέλαμε να τον καλωσορίσουμε στην ομάδα. Είχε εξαιρετικές εμφανίσεις με την εθνική Ελλάδος και τις προηγούμενες ομάδες του και είμαστε βέβαιοι πως με την απόκτησή του θα κάνουμε τη διαφορά στο πρωτάθλημα της Ινδίας", ανέφερε ο εκτελεστικός διευθυντής της Pune.

"Δεν επρόκειτο για μία βιαστική απόφαση για μένα, ήμουν σε επαφές με την ομάδα εδώ και πάνω από ένα μήνα. Αυτό που με προσέλκυσε ήταν η επιθυμία της ομάδας αυτής να νικήσει και να προωθήσει το ποδόσφαιρο στην Ινδία", δήλωσε από την άλλη ο Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Πέραν του Κατσουράνη, στην Ινδική North East United Football Club αγωνίζεται και ο Αλέξανδρος Τζόρβας. Μιλάμε για μια ομάδα που ιδρύθηκε τον Ιούλιο. Ιδιοκτήτης της είναι ο σταρ του Μπόλιγουντ, Τζον Αμπραχαμ.

Και μόλις πριν λίγες ημέρες, ο Zico ανέλαβε το τιμόνι της FC Goa.
Το νέο τουρνουά θα αποδεσμεύσει τους παίκτες εν όψει Χριστουγέννων, μιας και ολοκληρώνεται στις 20 Δεκεμβρίου. Παρόλα αυτά, οι παίκτες που προπονούνται και αγωνίζονται σε αυτές τις ομάδες για μόλις 3,5 μήνες απολαμβάνουν γενναιόδωρων αποδοχών.
Στην περίπτωση του Τζόρβα η αποζημίωση του για αυτό το πολύ σύντομο διάστημα θα είναι περίπου 200.00 ευρώ. Καθόλου άσχημα δηλαδή.

Ποιοι άλλοι θα παίξουν φέτος στην Indian Super League;
Ο 40χρονος Ρομπέρ Πιρές, ο Φρέντι Λιούνγκμπεργκ, ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, ο "δικός" μας Μπρούνο Τσιρίλο, αλλά και ο Χοάν Καπντεβίλα και ο Λουίς Γκαρσία.
Η Ατλέτικο Καλκούτας, όπου θα παίξει ο Λουίς Γκαρσία, (ο πρώην του ΠΑΟ που κι όμως, παίζει ακόμα), είναι νόμιμο παράρτημα της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Πάμε όμως να δούμε τι γίνεται στην Pune του Κώστα Κατσουράνη.

Δεν κάνετε λάθος. Η ομάδα φέρει τα χρώματα και έμβλημα παρόμοιο με εκείνο της Liverpool

Η ομάδα βρίσκεται κοντά στο Mumbai, και η έδρα της είναι στην ομώνυμη πόλη. Πρόκειται για μια νέα πόλη που αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Ο ιδρυτής της, Nandan Piramal δήλωσε πως έφτιαξε την ομάδα επειδή λατρεύει το αγγλικό ποδόσφαιρο. Για την ώρα, ελάχιστοι πήγαν να δουν τα φιλικά παιχνίδια της Pune FC αλλά ο πρόεδρος και ιδρυτής της πιστεύει πως με το σωστό μάρκετινγκ οι Ινδοί σύντομα θα αγαπήσουν περισσότερο το ποδόσφαιρο.

Οι πρώτοι οπαδοί προέρχονται από τις χαμηλότερες τάξεις, από τις φτωχογειτονιές της πόλης, κάτι που συμβαδίζει απόλυτα με το πώς αναπτύχθηκε το ποδόσφαιρο σε όλες τις χώρες του πλανήτη στις οποίες λατρεύεται σαν θρησκεία.

Ο Piramal λέει ότι οι πύλες των ακαδημιών είναι ανοιχτές προς όλους και καλεί μικρά παιδιά από τις άπορες οικογένειες να γραφτούν στις εγκαταστάσεις του για να μάθουν να παίζουν μπάλα.
Κάπως έτσι, θεωρεί ότι το πάθος για το ποδόσφαιρο θα μεταλαμπαδευτεί και θα διαδοθεί σε όλα τα σχολεία και τις αλάνες της πόλης και γιατί όχι, της χώρας.

Ήδη, 500 παιδιά έχουν γραφτεί στις ακαδημίες μέσα σε έναν μόλις μήνα.
Ίσως ο επόμενος Neymar να κατάγεται από τη χώρα του Βούδα και των Σιχ.

Σε συνέχεια του ρεπορτάζ μιλήσαμε με την Mansi Kapur, Ινδή δημοσιογράφο του περιοδικού Fortune.

Από την άνθηση των '90s στη νέα εποχή του Ινδικού ποδοσφαίρου
Αρχικά μας διευκρίνισε ότι το ποδόσφαιρο στην Ινδία είναι γνωστό σαν "football" και όχι ως "soccer".
"Το άθλημα γνώρισε ανάπτυξη στη χώρα τη δεκαετία του '90 με επιχειρηματίες να επενδύουν σε ομάδες. Παρόλα αυτά ελάχιστες ομάδες επιβίωσαν και συνέχισαν με ακαδημίες σε ερασιτεχνικό και ημιεπαγγελματικό επίπεδο μιας και δεν δημιουργήθηκε εθνική λίγκα".
"Το ποδόσφαιρο αναπτύχθηκε κυρίως στην ανατολική Ινδία και όχι σε ολόκληρη τη χώρα". Από την άλλη, λέει η Mansi, "ήταν ανέκαθεν πολύ δύσκολο να ανταγωνιστεί το κρίκετ. Ο Ινδός αστέρας του κρίκετ, ο Sachin Tendulkar έκανε το άθλημα διάσημο και την Ινδία γνωστή για τα επιτεύγματα της στο αγώνισμα και από το 2005 και μετά θεωρείται το πιο δημοφιλές άθλημα. Το κρίκετ είναι πρώτο θέμα σε όλες τις εφημερίδες.

Μην ξεχνάμε πως μέχρι πρόσφατα η Ινδία θεωρείτο μια τριτοκοσμική χώρα και μόλις από το 1991 και μετά ξεκίνησαν οι επενδύσεις γενικά και στον αθλητισμό στη συνέχεια, με αργά βήματα. Από τότε τα περισσότερα χρήματα διατίθενται στο κρίκετ".
Παρακάτω η Mansi αναφέρει. "Η μεγάλη ανάπτυξη ήρθε το 2008 όταν δημιουργήθηκε η Indian Premier League του κρίκετ. Ακολουθεί τα βήματα της βρετανικής Premier League και οι ομάδες της Ινδίας έχουν αποκτήσει τους καλύτερους αθλητές του αγωνίσματος από όλο τον πλανήτη. Είναι η καλύτερη διοργάνωση για το άθλημα αυτό στον πλανήτη. Έτσι για εμάς, το κρίκετ είναι ότι είναι το ποδόσφαιρο για τη Βραζιλία. Μπορεί να είναι και ακόμα πιο δημοφιλές".

Γιατί δεν αναπτύσσονται όμως και τα άλλα αθλήματα, τη ρωτάμε.
"Ο Vishwanathan Anand κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο στο σκάκι. Ωστόσο κανείς δεν επενδύει στο σκάκι για παράδειγμα. Οι ιδιώτες που έχουν κεφάλαιο φοβούνται. Υπάρχει ένα ρητό στην Ινδία.
Το κρίκετ είναι η θρησκεία μας και ο Sachin ο Θεός μας. Μετά από πολύ σκέψη πέρυσι έφτιαξαν πρωτάθλημα badminton το οποίο δεν θα συνεχιστεί φέτος. Οι σπόνσορες δεν έβγαλαν πολλά λεφτά και το επίπεδο δεν ήταν ανταγωνιστικό. Με το ποδόσφαιρο είναι λίγο πιο αισιόδοξοι, αλλά πολύ επιφυλακτικοί για το αν και κατά πόσο θα αποδώσει η επένδυση τους. Γιατί επενδύσεις έχουν αρχίσει και γίνονται και μάλιστα με μεγάλα ποσά.

Ο Sachin αγόρασε ομάδα ποδοσφαίρου και κρίκετ. Στο παιχνίδι μπαίνουν διάσημοι και ηθοποιοί. Το ISL που ξεκινάει στις 19 του μήνα θα είναι κάτι καινούργιο για εμάς. Η ελπίδα είναι πως μέσα από αυτή τη διοργάνωση θα δημιουργηθεί μια καλή δεξαμενή παικτών για να επανδρώσουν την εθνική ομάδα. Και να προσθέσω πως ακόμα και τα μεγάλα ονόματα από την Ευρώπη, οι stars των ποδοσφαιρικών γηπέδων, έχουν αρχίσει να έρχονται γιατί ξεκίνησε να ρέει χρήμα στα συμβόλαια τους".
Αξίζει να σημειωθεί ότι και η ιστοσελίδα Goal.com έχει αφιερώσει ολόκληρη υποσελίδα για το νέο, Ινδικό ποδόσφαιρο.

Και κάπως έτσι, η ανάπτυξη συνεχίζεται και για πρώτη φορά οικοδομείται πάνω σε ρεαλιστικές, και "δυτικού" τύπου βάσεις.

Δεν ξέρουμε αν το Ινδικό ποδόσφαιρο θα βρεθεί στα γήπεδα ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος άμεσα, το σίγουρο είναι όμως πως πλέον θα αρχίσουμε να βλέπουμε και Ινδούς παίκτες να αγωνίζονται στα γήπεδα της Ευρώπης. Και της Ελλάδας φυσικά.