Οι «ευφυείς» φράσεις του ήταν τόσες πολλές που ακόμα και ο ίδιος σε μία τιμητική διάθεση αυτοσαρκασμού, αποδέχτηκε (το 2003) να γραφτεί ένα είδος απομνημονεύματος (τα έσοδα του μάλιστα πήγαν στη UNICEF) , ώστε να τις διαβάζει ο κόσμος και να ανοίγει η καρδιά του.
Α και μιας και έγινε λόγος για διάβασμα, ο Τότι απέδειξε πως έχει ξεσκονίσει και την αγγλική λογοτεχνία. «Εχεις διαβάσει ποτέ Σέξπιρ;», ρωτήθηκε κάποτε σε μία συνέντευξη, με την απόκριση να τσακίζει κόκαλα: «Μα, φυσικά και ναι. Μόνο που δεν θυμάμαι ποιος έγραψε το βιβλίο»! Εννοείται πως ο Τότι δεν είναι ο μόνος που δεν ανοίγει το στόμα του με την ίδια τεχνική που αγγίζει το τόπι. Ένα σωρό μικρές ή μεγάλες σοφίες έχουν καταγραφεί στα χρονικά του ποδοσφαίρου. Απολαύστε 15 από τις πλέον ευφάνταστες…
«Δεν θα με πείραζε να χάσουμε όλα τα παιχνίδια, αρκεί να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα» (Μαρκ Βίντουκα Νιούκαστλ, 2007)
«Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου για την καριέρα που είχα και ιδιαίτερα τη μητέρα και τον πατέρα μου (Αλεσάντρο Αλτομπέλι, όταν αποσύρθηκε το 1990)
«Δεν θα μου άρεσε να παίξω στην Ιταλία. Είναι σα να παίζω σε ξένη χώρα» (Ιαν Ρας, Λίβερπουλ, 1987 λίγο πριν μεταβεί στη Γιουβέντους)
«Θα μου άρεσε να αγωνιστώ σε μία ιταλική ομάδα. Όπως για παράδειγμα η Μπαρτσελόνα» (Μαρκ Ντράπερ, Αστον Βίλα, 1998)
«Αιτήθηκα από την ομάδα πως θέλω μεταγραφή. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να πω πως δεν θέλω να αφήσω τη Λέστερ» (Σταν Κόλιμορ Λέστερ, 2000)
«Είμαι τόσο ευτυχισμένος όσο μπορεί να αισθανθεί ένας άνθρωπος. Βέβαια έχω νιώσει και πιο ευτυχής» (Ούγκο Εχιόγκου, Αστον Βίλα, το 2000 όταν προκρίθηκε στον τελικό κυπέλλου Αγγλίας)
«Η Γερμανία ήταν σήμερα πολύ δύσκολη αντίπαλος. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε έντεκα διεθνείς» (Στιβ Λόμας, Εθνική Βόρειας Ιρλανδίας, 1999)
«Κατά 99% ήμασταν κυρίαρχοι. Μας στοίχισε όμως το υπόλοιπο 3% και χάσαμε» (Ρουντ Γκούλιτ, Τσέλσι, 1997)
«Εχω δεχτεί ένα χτύπημα στο αριστερό γόνατο μου. Κάτι όμως μου λέει πως είναι το δεξί» (Λι Χέντρι, Αστον Βίλα, 2005)
«Οι Βραζιλιάνοι είναι από τη Νότια Αφρική. Οι Ουκρανοί είναι περισσότερο Ευρωπαίοι από δαύτους» (Φιλ Νέβιλ Μάν. Γιουνάιτεντ, 2002)
Δημοσιογράφος: «Μα καλά πως γίνεται να τρέχεις τόσο πολύ; Πόσα πνευμόνια έχεις;» «Νομίζω πως έχω ένα. Τόσα δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι;» (Εκτορ Πουέμπλα, Κομπρελόα, 1982 μετά τον χαμένο τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες)
Δημοσιογράφος: «Όταν έφυγες από τη Μίλαν πήρες πολλά ή λίγα χρήματα;» «Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Θα έλεγα το ακριβώς αντίθετο» (Κλαούδιο Μπόργκι. Μίλαν, 1988)
Δημοσιογράφος: «Εχουμε πληροφορίες πως θα μετακομίσεις σε ομάδα του εξωτερικού. Θα μας πεις που;» «Λοιπόν, για την χώρα δεν μπορώ να σαν ενημερώσω, αλλά σίγουρα θα είναι ομάδα της Βραζιλίας» (Μούρσι Ρόχας, Κόλο Κόλο, 2000 λίγο πριν πάει στην Στουρμ Γκρατς)
«Ξεκάθαρα θέλω ο γιος μου ο Μπρούκλιν να γίνει Χριστιανός, αλλά ακόμα δεν ξέρω ποιανής θρησκείας» (Ντέιβιντ Μπέκαμ, Μάν. Γιουνάιτεντ, 1999)
«Ο Αλεξ Φέργκιουσον είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ. Είναι ο μοναδικός προπονητής που είχα σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Μάλλον είναι ο μοναδικός προπονητής που είχα ποτέ» (Ντέιβιντ Μπέκαμ, Μάν. Γιουνάιτεντ, 1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου