Το Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των
Ιμαλάϊων και η κορυφή του το υψηλότερο σημείο της Γης. Βρίσκεται μεταξύ
Νεπάλ και Θιβέτ. Η κορυφή βρίσκεται σε ύψος 8.848 μέτρα. Το ύψος της
μεταβάλλεται κατά μερικά χιλιοστά κάθε έτος, λόγω της διαδικασίας
ορογένεσης που δημιούργησε τα Ιμαλάϊα. Ονομάστηκε Έβερεστ προς τιμήν
ενός διευθυντή ενός τμήματος της Μεγάλης Τριγωνομετρικής Υπηρεσίας της
Ινδίας.
Στις 29 Μα'ί'ου 1953, ο Εντμουντ Χίλαρι, Νεοζηλανδός, μαζί με το Νεπαλέζο Σέρπα Τενζίνγκ Νοργκάι, ανέβηκαν πρώτοι στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου. «Είναι σαν να φτάνεις στο φεγγάρι χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας» περιέγραψε το κατόρθωμά του. Αργότερα οργάνωσε και άλλες αποστολές στο Νότιο Πόλο και τα Ιμαλάϊα και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στο να προσφέρει βοήθεια στους Σέρπα, τους Νεπαλέζους που ζουν στη σκιά του Έβερεστ.
Οι προσπάθειες για την «κατάκτηση» του Έβερεστ, ξεκίνησαν στις αρχές του 20ου αιώνα και κράτησαν πάνω από τρεις δεκαετίες μέχρι να ευοδωθούν. Μετά την πρώτη ανάβαση, το 1953, η προσοχή άρχισε να στρέφεται σε δυσκολότερους στόχους. Τη δεκαετία του’60, πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσκεψη του βουνού. Στη δεκαετία του ’70, ο κύριος στόχος ήταν η νοτιοδυτική πλευρά, κάτι που επιτεύχθηκε τελικά το 1975. Τη δεκαετία του ’80 ξεκίνησαν δειλά και οι πρώτες εμπορικές αποστολές, μετατρέποντας το Έβερεστ σε «παιδική χαρά που σκοτώνει». Μια νέα εποχή ξεκινά στα Ιμαλάϊα, τη δεκαετία του ’80, όταν εισάγεται το στοιχείο της ταχύτητας.
Στις 29 Μα'ί'ου 1953, ο Εντμουντ Χίλαρι, Νεοζηλανδός, μαζί με το Νεπαλέζο Σέρπα Τενζίνγκ Νοργκάι, ανέβηκαν πρώτοι στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου. «Είναι σαν να φτάνεις στο φεγγάρι χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας» περιέγραψε το κατόρθωμά του. Αργότερα οργάνωσε και άλλες αποστολές στο Νότιο Πόλο και τα Ιμαλάϊα και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στο να προσφέρει βοήθεια στους Σέρπα, τους Νεπαλέζους που ζουν στη σκιά του Έβερεστ.
Οι προσπάθειες για την «κατάκτηση» του Έβερεστ, ξεκίνησαν στις αρχές του 20ου αιώνα και κράτησαν πάνω από τρεις δεκαετίες μέχρι να ευοδωθούν. Μετά την πρώτη ανάβαση, το 1953, η προσοχή άρχισε να στρέφεται σε δυσκολότερους στόχους. Τη δεκαετία του’60, πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσκεψη του βουνού. Στη δεκαετία του ’70, ο κύριος στόχος ήταν η νοτιοδυτική πλευρά, κάτι που επιτεύχθηκε τελικά το 1975. Τη δεκαετία του ’80 ξεκίνησαν δειλά και οι πρώτες εμπορικές αποστολές, μετατρέποντας το Έβερεστ σε «παιδική χαρά που σκοτώνει». Μια νέα εποχή ξεκινά στα Ιμαλάϊα, τη δεκαετία του ’80, όταν εισάγεται το στοιχείο της ταχύτητας.
1924: Το πρωί της 8ης
Ιουνίου, οι ορειβάτες Τζορτζ Μάλορι και Σάντι Ιρβάιν ξεκίνησαν από
υψόμετρο 8.138 μέτρων στη βορειοανατολική πλευρά του βουνού. Εθεάθησαν
για τελευταία φορά να κινούνται προς την κορυφή...
1952:
Η δεύτερη Ελβετική αποστολή (φθινοπωρινή), γίνεται με την αρχηγία του
G. Chevalley και με τη συμμετοχή έξι ορειβατών και του Tenzing ως
Σιρντάρ. Η άφιξη του χειμωνιάτικου κρύου και των σφοδρών ανέμων,
ανάγκασε την αποστολή να τερματίσει τις προσπάθειές της, ανοίγοντας το
δρόμο στους Άγγλους, που ετοιμάζονταν για την επόμενη χρονιά.
1953:
Βρετανική αποστολή και ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΒΑΣΗ! Με αρχηγό τον ταγματάρχη John
Hunt και δέκα ορειβάτες μέλη Φτάνουν στη Νότια Κορυφή (8770), αλλά
υποχωρούν εξαιτίας της περασμένης ώρας, των δυνατών ανέμων και της
έλλειψης οξυγόνου. Στις 29 Μαΐου, γίνεται η δεύτερη απόπειρα από τους
Hillary & Tenzing Στις 11:30 φτάνουν στην κορυφή και γίνονται οι
πρώτοι άνθρωποι (εξακριβωμένα τουλάχιστον) που πατούν στην ψηλότερη
κορυφή του κόσμου.
1955: Το υψόμετρο του Έβερεστ μετριέται ξανά και καθορίζεται στα 8.848 μέτρα από 8.840 μέτρα που αρχικά θεωρούταν.
1956:
Ελβετική “Everest/Lhotse Expedition”, υπό τον A. Eggler. Στις 23 Μαΐου,
οι Schmied & Marmet ανεβαίνουν στο Έβερεστ, πράγμα που
επαναλαμβάνουν την επόμενη μέρα οι Reist & Von Gunten..
1960: Μια
κινέζικη αποστολή υποστηρίζει ότι κατόρθωσε να προσεγγίσει την κορυφή
του βουνού από τη βόρεια πλευρά. Ωστόσο, υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες
σχετικά με τους ισχυρισμούς αυτούς, κυρίως διότι δεν υπάρχουν ενδείξεις
ότι η ομάδα ξεπέρασε ένα συγκεκριμένο σημείο, το γνωστό και ως
"Δεύτερο Βήμα".
1963: Ο Τζιμ Ουίτακερ
γίνεται ο πρώτος Αμερικανός στα χρονικά που κατόρθωσε να κατακτήσει το
Εβερεστ. Τρεις εβδομάδες αργότερα, μέλη της ομάδας του "εγκαινιάζουν"
το δυτικό μονοπάτι προς την κορυφή.
1971: Διεθνής αποστολή. Ο
Norman Dyhrenfurth ηγείται μιας αποστολής 30 ορειβατών από 13
διαφορετικές χώρες. Η αποστολή καταρρέει αλλά οι Whillans και Haston
επιχειρούν στη ΝΔ πλευρά και φτάνουν μέχρι τα 8.350 μέτρα πριν
εγκαταλείψουν από έλλειψη εξοπλισμού.
1972: Ευρωπαϊκή αποστολή
με την αρχηγία του περιώνυμου «αποστολάρχη» Dr Karl
Herrligkoffer.Προβλήματα συνύπαρξης οδηγούν σε αποχωρήσεις, αλλά η
διαδρομή στη ΝΔ πλευρά φτάνει μέχρι τα 8300, πριν εγκαταλειφθεί η
προσπάθεια. 1975: Η Ιαπωνέζα Τζούνκο Ταμπέι γράφει ιστορία ως η πρώτη
γυναίκα που προσέγγισε την κορυφή. Την ίδια χρονιά, ομάδα Βρετανών
αναρριχητών, υπό τον Κρις Μπόνινγκτον, ανεβαίνει το βουνό από τη
νοτιοδυτική πλευρά.
1975:
British SW Face Expedition. Η ολοκλήρωση μιας πενταετούς προσπάθειας για
την ΝΔ πλευρά, ήρθε από μια ακόμα προσπάθεια των Βρετανών,υπό την
αρχηγία του Chris Bonington.Συμμετέχουν σπουδαίοι Βρετανοί ορειβάτες.
συμμετέχουν. Η προσπάθεια του Burke αποτελεί ουσιαστικά και την πρώτη
σόλο ανάβαση του Έβερεστ.
1978: Ο
Ρέινολντ Μέσνερ και ο Πέτερ Χάμπελερ φτάνουν στην κορυφή δίχως να
χρησιμοποιήσουν "βοηθητικό" οξυγόνο. Κανένας ορειβάτης δεν είχε
κατορθώσει κάτι αντίστοιχο.
1978:
Γαλο-γερμανική φθινοπωρινή αποστολή, με αρχηγό τον Dr k. Herrligkoffer.
Από τη νότια πλευρά φτάνουν στην κορυφή πάνω από 20 ορειβάτες. Στην
κορυφή βρέθηκαν, η Πολωνέζα Wanda Rutkiewicz (η πρώτη Ευρωπαία
γυναίκα), ο Kurt Diemberger και ο Pierre Mazeaud, που στα 49 του έγινε ο
γηραιότερος ορειβάτης που έφτασε στην κορυφή.
1982: Οι
Βρετανοί ορειβάτες, Πίτερ Μπόρντμαν και Τζο Τάσκερ χάθηκαν προσπαθώντας
να προσεγγίσουν την κορυφή από τη βορειοανατολική πλευρά του βουνού.
1988: Ο Ζαν
Μαρκ Μποβίν ανεβαίνει στο Εβερεστ από την νοτιοανατολική πλευρά. Από
εκεί, φορώντας ένα παραπέντε, πραγματοποιεί μια 11λεπτη διαδρομή στον
αέρα προς το Camp II. Την ίδια χρονιά, ο Στέφεν Βέναμπλς ολοκληρώνει
μια νέα διαδρομή, τη Νέβερεστ Μπάτρες.
1996: Οκτώ
ορειβάτες χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να κατακτήσουν την
κορυφή,έπειτα από σφοδρή καταιγίδα. Ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται οι
κορυφαίοι οδηγοί, Ρομπ Χολ και Σκοτ Φίσερ. Ο Τζον Κρακάουερ γράφει το
μπεστ - σέλερ "Into Thin Air", το οποίο κινητοποιεί την κοινή γνώμη να
συζητήσει σχετικά με τα αίτια του δυστυχήματος.
1999:
Ο ορειβάτης Κόνραντ Ανκερ, μέλος της αμερικανικής αποστολής,
ανακαλύπτει τη σωρό του Τζορτζ Μάλορι στη βόρεια πλευρά, σε υψόμετρο
8.138 μέτρων. Δεν βρίσκει καμία ένδειξη ότι ο Βρετανός κατόρθωσε ποτέ
να πλησιάσει την κορυφή...
1999:Έλληνας
που έφτασε στην κορυφή ανεπίσημα είναι ο Κων/νος Νιάρχος με βρετανική
εμπορική αποστολή. Λίγο αργότερα ο Γιώργος Τσιάνος, ο Αργύρης και μετά
ο Αποστολόπουλος.
2000: Ο
Μπάμπου Τσίρι Σέπρα κατορθώνει να πραγματοποιήσει ρεκόρ ανάβασης στην
κορυφή, διανύοντας την απόσταση από τη νότια πλευρά σε λιγότερο από 17
ώρες. Ενα χρόνο μετά, ο Μπάμπου Τσίρι βρήκε τραγικό θάνατο από
χιονοστιβάδα κοντά στο Camp II.
2002: Ο Απα
Σέπρα ξεπερνάει τον... εαυτό του δημιουργώντας νέα παγκόσμια επίδοση ως
ο μόνος άνθρωπος επί Γης που έχει ανέβει 12 φορές στην κορυφή του
ΕΒΕΡΕΣΤ.
2004:
Ανάμεσα στους Έλληνες που συμμετείχαν σε αποστολή στο Έβερεστ και το
κατέκτησαν ήταν και οι Αντώνης Αντωνόπουλος, Γιώργος Βουτυρόπουλος,
Παναγιώτης Κοτρωνάρος, Μιχάλης Στύλλας και Παύλος Τσιαντός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου