Στην πρώτη θέση και με μεγάλη διαφορά βρίσκεται το Clocks του Christian Marclay το οποίο διαρκεί
24 ώρες!
Πρόκειται για ένα κολάζ κινηματογραφικών σκηνών που γυρίστηκε το 2010, με μόνο κοινό την ύπαρξη ρολογιών. Η ταινία εξελίσσεται σε real time με τα ρολόγια. Το τρίλεπτο απόσπασμα που μπορείτε να δείτε παρακάτω πρέπει να παιχτεί real time στις 00:04 για να δείτε ότι τελειώνει όταν το ρολόι σε κάποια ταινία δείξει 00:07!
Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το ιαπωνικό Human Condition το οποίο διαρκεί 9 ώρες και 34 λεπτά και παρουσιάζει τη ζωή ενός Ιάπωνα στρατιώτη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία γυρίστηκε σε τρία μέρη από το 1959 έως το 1961 από τον Μασάκι Κομπαγιάσι.
Στην τρίτη θέση συναντάμε το Melancholia του Φιλιππινέζου σκηνοθέτη Lav Diaz το οποίο διαρκεί 7 ώρες και 30 λεπτά και μάλιστα τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2008.
Στην τέταρτη θέση μια ταινία από την Ουγγαρία. Το Satantango του Bela Tarr γυρίστηκε το 1994 και μεταφέρει τον θεατή σε μια ουγγρική φάρμα στο τέλος των χρόνων του κομμουνισμού. Μέσα σε 7 ώρες και 12 λεπτά, ο θεατής θα μπορεσει σίγουρα να κατανοήσει το τι θέλει να πεί ο σκηνοθέτης.
Στην πέμπτη θέση βρίσκεται ένα ντοκιμαντέρ 5 ωρών και 59 λεπτών με όχι και τόσο αισιόδοξο θέμα ( όπως σχεδόν όλες οι προηγούμενες ταινίες). Το Near Death γυρίστηκε το 1989 από τον Frederick Wiseman και απευθύνεται σε θεατές με γερά νεύρα. Δεν είναι και εύκολο να δεις για περίπου 6 ώρες, ασπρόμαυρες σκηνές από θαλάμους Εντατικής χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο.
24 ώρες!
Πρόκειται για ένα κολάζ κινηματογραφικών σκηνών που γυρίστηκε το 2010, με μόνο κοινό την ύπαρξη ρολογιών. Η ταινία εξελίσσεται σε real time με τα ρολόγια. Το τρίλεπτο απόσπασμα που μπορείτε να δείτε παρακάτω πρέπει να παιχτεί real time στις 00:04 για να δείτε ότι τελειώνει όταν το ρολόι σε κάποια ταινία δείξει 00:07!
Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το ιαπωνικό Human Condition το οποίο διαρκεί 9 ώρες και 34 λεπτά και παρουσιάζει τη ζωή ενός Ιάπωνα στρατιώτη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία γυρίστηκε σε τρία μέρη από το 1959 έως το 1961 από τον Μασάκι Κομπαγιάσι.
Στην τρίτη θέση συναντάμε το Melancholia του Φιλιππινέζου σκηνοθέτη Lav Diaz το οποίο διαρκεί 7 ώρες και 30 λεπτά και μάλιστα τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2008.
Στην τέταρτη θέση μια ταινία από την Ουγγαρία. Το Satantango του Bela Tarr γυρίστηκε το 1994 και μεταφέρει τον θεατή σε μια ουγγρική φάρμα στο τέλος των χρόνων του κομμουνισμού. Μέσα σε 7 ώρες και 12 λεπτά, ο θεατής θα μπορεσει σίγουρα να κατανοήσει το τι θέλει να πεί ο σκηνοθέτης.
Στην πέμπτη θέση βρίσκεται ένα ντοκιμαντέρ 5 ωρών και 59 λεπτών με όχι και τόσο αισιόδοξο θέμα ( όπως σχεδόν όλες οι προηγούμενες ταινίες). Το Near Death γυρίστηκε το 1989 από τον Frederick Wiseman και απευθύνεται σε θεατές με γερά νεύρα. Δεν είναι και εύκολο να δεις για περίπου 6 ώρες, ασπρόμαυρες σκηνές από θαλάμους Εντατικής χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου