Στις αγροτικές κοινωνίες οι ακαθαρσίες των ζώων ήταν και είναι ακόμα και σήμερα ένα πολύτιμο υλικό. Στην αρχαία Αίγυπτο, για παράδειγμα, θεωρούσαν ότι οι ακαθαρσίες, τα περιττώματα και τα ούρα -είτε προέρχονταν από τα ζώα είτε από τους ανθρώπους- είχαν θεραπευτικές ιδιότητες. Ακόμα και στην Ευρώπη, μέχρι το 18ο αιώνα η επίσημη ιατρική συμπεριλάμβανε τα περιττώματα στις φαρμακευτικές ουσίες με αποδεδειγμένα θεραπευτικά αποτελέσματα. Μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούνται στην Ινδία τα ξηρά περιττώματα, εκτός από λίπασμα, ως κατασκευαστικό υλικό και ως καύσιμη ύλη. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούνταν ανέκαθεν αηδιαστικά, ως απόβλητα του σώματος. Οι ρίζες αυτής της λαϊκής προκατάληψης αναζητήθηκαν στο πλαίσιο αυτής της αμφισημίας, η οποία μελετήθηκε κι από την ψυχανάλυση.
Θρυλείται ότι αν κάποιος πατήσει ακαθαρσίες -για παράδειγμα, σκύλου, που βρίσκονται πιο εύκολα στις αστικές περιοχές, αλλά και αγελάδων ή αλόγων στις αγροτικές περιοχές- λερώνεται, γεγονός που θυμίζει την υποψία διαφθοράς που μας βαραίνει όλους. Αυτό αργότερα μεταστράφηκε σε θετικό οιωνό, ως κάτι που φέρνει καλή τύχη και προστατεύει από χειρότερες κακοτοπιές, αφού πράγματι λειτουργεί ως υπενθύμισή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου