Το καλά κρυμμένο μυστικό του Βελγίου. Αν νομίζετε ότι τα Στρουμφάκια είναι αποκύημα της φαντασίας του Βέλγου σχεδιαστή Pierre Culliford το 1958, κάνετε λάθος.Στην πραγματικότητα ο Pierre Culliford τα είδε στα
δάση βελανιδιάς του Βελγίου κι απλώς τα εξανθρώπισε. Τα πραγματικά Στρουμφάκια είναι ένα συμβιωτικό είδος που έχει εκλείψει. Ο Culliford ήταν ο τελευταίος που τα είδε και έχουν εξαφανιστούν ακόμη και από την βελγική λαογραφία. Ο καλλιτέχνης Nate Hallinan μελέτησε χειρόγραφα από μοναστήρια και μεσαιωνικούς μύθους και κατέληξε ότι στα δάση του Βελγίου ζούσε ένα άγνωστο μικροσκοπικό δίποδο είδος – τρωκτικών το πιο πιθανόν – που τοποθετούσε τα έμβρυά του μέσα σε μανιτάρια. Σιγά-σιγά δημιουργήθηκε μια περίεργη συμβίωση που εξελίχθηκε ευεργετικά για τα δύο είδη. Ο μύκητας, το μανιτάρι δηλαδή, απέκτησε κινητικότητα και μεγαλύτερη ποικιλία τροφής ενώ το τρωκτικό απέκτησε το καμουφλάζ του μανιταριού για να προστατεύεται από τα αρπακτικά του δάσους. Τα αληθινά Στρουμφάκια ζούσαν σε αγέλες ή κοινωνίες αν προτιμάτε μια πιο ανθρωπομορφική προσέγγιση, με ιεραρχική οργάνωση και ήταν τροφοσυλλέκτες-κυνηγοί, στα πρότυπα του νομαδικού παλαιολιθικού ανθρώπου. Δυστυχώς έπεσαν θύμα των μεσαιωνικών προκαταλήψεων και των διατροφικών συνηθειών. Κυνηγήθηκαν ανελέητα από τους μοναχούς γιατί πίστευαν ότι είναι σατανικά όντα ενώ οι φτωχοί χωρικοί τα κυνηγούσαν γιατί έκαναν πεντανόστιμες μανιταρόσουπες και είχαν θρυλικές αφροδισιακές ιδιότητες. Ο Hallinan πιστεύει ότι ο μύθος του μανδραγόρα είναι μια παραφθαρμένη εικόνα που ήρθε από τα Στρουμφάκια.
Υ.Γ. : Σας αφήνουμε με μια εργασία. Να ανακαλύψετε τι από τα παραπάνω είναι αλήθεια. Το μόνο που χρειάζεται μια καλή συνομωσία, είναι ένα ψήγμα αλήθειας και μια φευγάτη φαντασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου